Imkers, vluchtelingen en jazz in 4 x 7

Pieter-Jan De Pue: Girls and Honey

In de zomer van 2014 brak het gewapend conflict uit tussen pro-Russische rebellen en het Oekrainse leger in Oost-Oekraine. In Pisky village, in de buurt van de luchthaven van Donetsk, wonen Svetlana en Anatoli. Ze leven al twee jaar tussen de mortieren en het wapengekletter, voor het overgrote deel ondergronds in hun kelder die ze omgevormd hebben tot hun nieuwe woonhuis. Ze zijn beiden boven de 80 jaar en de laatste bewoners van het dorp waar ooit 4000 mensen woonden. Anatoli is altijd imker geweest. Zij zijn de enige reden waarom ze niet uit Pisky willen vertrekken. Svetlana en Anatoli zien geen andere oplossing dan er het beste van te maken, ondanks de voortdurende bombardementen.

Pieter-Jan De Pue (°1982) is fotograaf en regisseur. Hij is vooral bekend van zijn gelauwerde langspeelfilmdebuut Land of the Enlightened. Die film ging begin dit jaar in première op het Sundance Film Festival in de Verenigde Staten en werd er meteen bekroond voor Beste Fotografie. Vorig weekend nog werd The Land of the Enlightened genomineerd voor de European Film Awards in de categorie Beste Documentaire. Girls and Honey zweeft tussen de poëtische wereld van bijen en bloemen en de totale waanzin aan het front. Het is een documentaire die je bij de keel grijpt.

Olga Lombaers: Round about Five

Olga Lombaers bewerkte haar bachelor film, die ze maakte aan het Narafi, tot een 7 minuten documentaire. Haar vader en zijn liefde voor de jazzmuziek brachten haar naar het iconische jazzcafe l’Archiduc in Brussel. Tijdens een namiddagconcert verkent Olga dit vreemde jazzuniversum en het publiek dat er aanwezig is…

Olga Lombaers (22) heeft roots in Nederland en Spanje, maar ze is geboren en getogen in België. Haar creatieve kant heeft ze jaren in de kunstacademie en kunsthumaniora kunnen uitdrukken. In film vind ze alles terug wat haar boeit: visuele esthetiek, verhalen vertellen, techniek, reizen, ontdekken. Ze studeerde af als bachelor in audiovisuele technieken aan het Narafi in Brussel. Daar ontwikkelde ze  een passie voor het maken van reportages en documentaire. Ze zet nu haar zoektocht verder naar hoe ze zich als film- en documentairemaker kan uitdrukken.

Maris Desmedt: Mom’s dream

Binnenkort wordt Maris Desmedt voor een tweede keer mama. Ze kan zich nauwelijks voorstellen dat ze ooit afscheid zou moeten nemen van haar kinderen. Dat is nochtans wat gebeurt met vele jonge vluchtelingen die hun moeder en de rest van hun familie achterlaten op zoek naar veiligheid of een betere toekomst in Europa. Maris portretteerde in Mom's Dream enkele jongemannen in een vluchtelingekamp in Duinkerke. Maris Desmedt: “Ik heb al een dochter van drie en de liefde die ik voor haar voel is onvoorwaardelijk. Ik hoop dat we elkaars liefde en aanwezigheid nooit voor lange tijd zullen moeten missen. Maar dat is wel de harde realiteit waar moeders van jonge vluchtelingen mee te kampen hebben. Deze jongeren dragen op hun schouders de droom van een nieuw leven in Europa. Ze hebben afscheid moeten nemen van hun moeder en familie. In omstandigheden waarin de warme liefde en aanwezigheid van hun moeder nog meer dan anders van levensbelang is, ervaren ze haar afwezigheid als een ondraaglijk gemis. Uit liefde voor haar ondernemen ze de gevaarlijke tocht naar het Westen, uit liefde willen ze haar droom vervullen.”

Maris De Smedt (°Leuven 1978) studeerde in 2000 af als master in de audiovisuele kunsten aan de KHLim in Genk. Sindsdien was ze als zelfstandig regisseuse/cameravrouw betrokken bij talrijke film- en tv producties, zoals Manneke Pis, De film van mijn leven, Weg met de Soete, Wildcard Tanzania en Via Annemie. Voor Canvas maakte ze de documentaires Let’s go Urban en Zot van boeken, en de auteursdocumentaire Claire, ik en mijn broer, over een jonge vrouw en haar drielingsbroer en –zus tijdens de laatste maanden van haar strijd tegen mucoviscidose.

Jesse Vander Meersch : CC Prishtina

In CC Prishtina laat Jesse Vander Meersch de kijker kennismaken met Toestand, een Brusselse VZW die leegstaande gebouwen een nieuw leven willen geven. In Prishtina, de hoofdstad van Kosovo, renoveren 25 Belgen, 15 Zwitsers en een aantal lokale inwoners een betonnen structuur bestaande uit vier losse muren zonder dak. Na 10 dagen harde arbeid moet die renovatie leiden tot een nieuw sociaal cultureel centrum voor de lokale bevolking…

Jesse Vander Meersch is een 24-jarige Brusselaar. Hij studeerde film en televisie aan de filmschool RITCS. Nu is hij freelance regisseur en houdt hij zich bezig met projecten die hem nauw aan het hart liggen. Zo maakte hij in eerder dit jaar voor de reeks ‘De Nomaden’ van Rudi Vranckx, de documentaire Spijs en Vree, over hoe Palestijnen en Joden een brug proberen te slaan naar elkaars gemeenschap via wilde eetbare planten.

Doc 7

Het geheel van de 4 reportages vormt het wekelijkse magazine, een tijdelijke vorm die verdampt omdat de delen daarna opgaan in een online luik: Doc 7. Hier zijn alle reportages met elkaar verbonden. Je kan ze opzoeken en (her)bekijken op maker, op thema en op datum. Zo speelt Doc 7 in op de mondiale tendens van docu-platformen die op zichzelf staan of die geschreven media en lineaire tv versterken. Canvas is daarvoor de ideale biotoop.

4 X 7 is een initiatief van Canvas en De chinezen, in samenwerking met de Vlaamse Filmscholen en 48 film- en documentairemakers.