Belpop - aflevering 3: De Mens

De Mens staat al 27 jaar garant voor Nederlandstalige rock van de bovenste plank. Met een ijzersterke live-reputatie en een rist nummers die onderhand klassiekers zijn, heeft de band rond Frank Vander linden zijn plaatsje in het Belpop-pantheon meer dan verdiend.

Deze derde Belpop-aflevering laat ons ook proeven van het aanstekelijke spelplezier, de aandoenlijke camaraderie en de heerlijke zelfrelativering van De Mens.

De geboorte van De Mens

Frank Vander linden is amper 7 wanneer hij, geïnspireerd door de Franse zanger Michel Polnareff, gitaar leert spelen en de muziekmicrobe te pakken krijgt. Terwijl zijn leeftijdsgenoten enkele jaren later into punk of ABBA zijn, legt de jonge Frank zich toe op jazz en blues. Met zijn bluesbandje Sakosj zet hij zijn eerste schuchtere stappen op het podium.

Aan de VUB loopt hij oud-klasgenoot en bassist Michel De Coster tegen het lijf en al snel beginnen de twee muziek te maken. Na zijn studies gaat Frank aan de slag als muziekjournalist en Michel trekt voor zijn job als manager in een telecombedrijf naar het buitenland. In ‘92 besluit het duo de muzikale draad weer op te pikken en samen nummers te schrijven. Als ze beslissen om hun Engelse teksten achterwege te laten en voluit voor het Nederlands te gaan, is De Mens geboren.

“Dat maakte die groep al uniek dat de meest verlegen, onwennige mens op het podium, de frontman was. Michel De Coster stond daar werkelijk met die bas zijn kruis te showen. Zo van: ‘Schuif maar aan vrouwen, ik ben straks beschikbaar’ en dan stond daar Frank, toch een beetje van ‘Sorry voor het storen…”
​Jan Leyers (bevriend muzikant)

Straf debuut

Platenlabel Play That Beat gelooft sterk in het project en releaset het titelloze debuut. Met succes, want Vlaanderen gaat plat voor de rock ’n roll en ijzersterke teksten in de eigen moerstaal.Nummers als ‘Dit Is Mijn Huis’, ‘Jeroen Brouwers (Schrijft een Boek)’en ‘Irene’ worden grijsgedraaid op de radio.

“Als ik nu de singles van die debuutplaat hoor, dan zet ik de radio af. Ik vind dat afschuwelijk. Ik begrijp niet dat mensen dat tof vonden. Hoe ik daar ‘Irene’ zing. Ik hoor iemand zingen die klinkt als Louis Tobback.” 
​Frank Vander linden

Met drummer Joost Van den Broeck erbij bewijzen ze dat ze ook live hun mannetje kunnen staan, al blijft Frank worstelen met onzekerheid op het podium. Mondjesmaat en met een duwtje in de rug van Michel wint hij aan zelfvertrouwen en vervelt hij tot een echte frontman.

“Mensen zien mij als “boegbeeld”, maar ik zeg altijd dat De Mens eigenlijk de groep van Michel is omdat die dankzij hem bestaat. Al die jaren terug is hij mij komen halen en zei hij: jij kan wel iets maar we gaan het er moeten uittrekken en we gaan dat samen doen.” 
​Frank Vander linden

Trio

Het succes van het debuut is zo overrompelend dat het moeilijk te evenaren blijkt.  De opvolger ‘Ik wil meer’ breekt geen potten. Een toekomst is plots een stuk minder zeker voor De Mens en Frank zoekt heil in een eerste soloalbum. Ook drummer Joost kiest voor een zekerder bestaan bij het populaire Soulsister. Tijdens de audities voor een nieuwe drummer komt Dirk Jans als slechtst voorbereide, maar best klinkende tamboer naar voor. Voortaan profileert De Mens zich als trio en de verse plaat ‘Wil je beroemd zijn?’ met songs als ‘Maandag’ en ‘Sheryl Crow I Need You So’, schiet dit keer wel raak, mede dankzij het goudstof van producer Jean Blaute.

Voor de productie van het vierde album ‘Seks verandert alles’ gaan Frank Vander linden en Dirk Jans zelf achter de knoppen zitten en datzelfde jaar wordt hun jongensdroom werkelijkheid: ze staan op de affiche van Rock Werchter.

Die eerste keer op Werchter hebben we alles zeker twintig maten te snel gespeeld. Toen we terug van het podium kwamen, denk ik niet dat ik de grond nog raakte. Hadden ze mij toen gevraagd om een ijzeren paal door te bijten, ik had die gewoon in twee gebeten.
​Michel De Coster

Whisky op Werchter

Voor het album ‘Liefde’ keert De Mens terug naar zijn pop & rock-roots. Wanneer hen in 2001 de eer te beurt valt Rock Werchter te mogen openen, dreigt het fout te lopen. Een nerveuze Frank heeft een shot whisky te veel op wanneer hij het hoofdpodium bestijgt en hij zwoegt zich door het eerste nummer. Gelukkig helpt de verzengende hitte om de alcohol snel uit te zweten en De Mens zet de festivalwei alsnog in vuur en vlam. Critici prijzen het concert de hemel in.

Om de twee jaar trakteert de Mens zijn fans op een nieuw album, maar in 2009 doorbreekt Frank dat stramien. Op zijn tweede soloplaat grijpt hij terug naar zijn bluesy roots met tragere en intieme nummers. Zijn collega’s hebben er zo hun eigen gedacht over:

“Ik vind dat tof dat Frank solo dingen is gaan doen en daar een aantal nummers voor gebruikt die wij echt niet te pruimen vinden voor De Mens… Disrespectfully: flauwe nummers, nummers voor de vrouwen.”
​Michel De Coster

“Ik vind dat altijd dubbel als Frank een soloplaat gaat maken want De Mens, dat is mijn hoofdgroep. Ik ben nog nooit naar een solo-optreden gaan kijken. Dat is zo hetzelfde als uw lief zien poepen met iemand anders en dan mag je daarnaar gaan kijken.”
​Dirk Jans

Vierde man, tweede adem

Voor hun twintigjarig jubileum in 2012 trekt De Mens de registers andermaal open en versterken ze hun live-bezetting met toetsenist David Poltrock. De verjaardagstournee gaat van start in een uitverkochte Ancienne Belgique en het anders zo strakke tijdsschema van Pukkelpop wordt compleet verstoord als het publiek na een stomende set nog 20 minuten lang Irene, niemand heeft ooit zo mooi ‘neen’ tegen mij gezegd blijft scanderen.

De Mens heeft een tweede adem gevonden en dat is hoorbaar op het album ‘Nooit genoeg’. De pers is lovend en recensies spreken van een wedergeboorte. Aangemoedigd door zo veel positieve energie wagen ze zich aan een experiment: in 24 uur een volledige plaat opnemen.

"Ik voel mij zo thuis in die beetje cynische, maar toch heel liefdevolle omgeving. Dat is echt homecoming. Ik heb dat bij geen enkele andere groep."
​David Poltrock

Een gebroken huwelijk leidt Frank in 2018 naar een volgende soloplaat. Op ‘Nachtwerk’ laat hij diep in zijn gewonde ziel kijken met nummers als ‘Ik dacht aan een vrouw’ en ‘Draag het als een man’. Zingen over verdriet werkt ook helend en na een tijd solo te hebben opgetreden komt er weer het verlangen om met zijn kompanen de hort op te gaan. In 2019 begint De Mens opnieuw aan een lange reeks concerten en staat het viertal vitaler op het podium dan ooit

"Wij gaan door tot de dood ons scheidt. Tot iemand van de vier gewoon niet meer in staat is om zich nog op het podium te hijsen."
​Michel De Coster

Getuigen

Frank Vander linden (zanger/gitarist), Michel De Coster (bassist), Dirk Jans (drummer), David Poltrock (toetsenist), Jan Leyers (vriend), Stijn Meuris (collega muzikant), Werner Dewachter (manager Petrol Music), Dirk Hernalsteen (jeugdvriend), Jan Van Biesen (nethoofd Studio Brussel), Marc Debouver (manager Play That Beat!), Jean Blaute (producer), Joost Van den Broeck (ex-drummer), Bert Van Roy (geluidstechnicus), Ruben Block (voormalig roadie).