Canvas I Marc Wilmots spreekt - in Karakters op maandag 22.12

“Mijn ouders werkten dag en nacht. Tot mijn dertiende is mijn vader nooit naar een voetbalmatch van mij komen kijken.”

Wilmots ontvangt Ben een hele dag bij hem thuis in Jeuk, een oase van rust temidden van de glooiende velden van Haspengouw. “Hier heb ik veel plaats. Vrijheid. Ruimte om te ademen. En dat heb ik nodig in deze drukke tijden.”

Marc neemt Ben ook mee naar zijn geboortehuis, de boerderij van zijn ouders in Dongelberg, en vertelt er over zijn jeugd als boerenzoon. Een jeugd die zijn karakter vormde. “Het was heel hard werken op de boerderij. Mijn ouders werkten dag en nacht. Tot mijn dertiende is mijn vader nooit naar een voetbalmatch van mij komen kijken. Hij had geen tijd. Ik moest mijn plan trekken. Tot hij op een dag hoorde dat er een hele talentvolle jongen bij Geldenaken speelde. En dat dat zijn zoon was. Toen is hij voor het eerst komen kijken…”

“Ik ben een echte Belg. Ook al splitst België, voor mij zal het altijd België blijven. Samen sterk.”

Marc blikt in Karakters terug op de vele hoogtepunten uit zijn carrière als speler. Zijn doorbraak bij Sint-Truiden, zijn eerste profjaren bij KV Mechelen en zijn fantastische tijd bij Schalke 04, waar hij zich onsterfelijk maakte door de club hoogstpersoonlijk aan de Uefacup te helpen. Maar de rode draad doorheen de documentaire is zonder twijfel de nationale ploeg.

Het tricolore hart van Wilmots klopt al zijn hele leven. “Toen ik voor het eerst als Rode Duivel aan de aftrap stond, ging er een onbeschrijflijk gevoel door mijn lichaam. De nationale ploeg is de top van de top. Je bent ambassadeur van België. En daar moet je fier op zijn. Wel, ik ben een fiere Belg. Ook al splitst België, voor mij zal het altijd België blijven. Waarom scheiden? Ik vind dat dom. Samen sterk.”

Het WK 1994 en de naturalisatie van Josip Weber beschouwt Wilmots nog altijd als de moeilijkste periode uit zijn carrière. “Ik ben toen gestopt als Rode Duivel door de naturalisatiepolitiek van de Voetbalbond. Niks persoonlijk tegen Josip, maar ik was het volledig oneens met de bond. De bond heeft toen de droom van een jongen gebroken.”

“Ik heb een contract tot 2018 en ik zal nooit uit mezelf opstappen.”

In het laatste deel van de documentaire spreekt Wilmots uitgebreid over zijn huidige job als bondscoach. Een job die 11 miljoen Belgen beter denken te kunnen. Een job met de media permanent in zijn nek. En daar heeft Wilmots het moeilijk mee : “Onze pers wordt stilaan zoals de pers in Engeland en Duitsland. Ze verzinnen dingen om een sterk artikel te hebben. Dat de spelers niet honderd procent achter mij staan bijvoorbeeld. Maar ze kunnen niks bewijzen. En als ik dan vraag wie dat allemaal zegt, krijg ik geen antwoord.”

Echtgenote Katrien Lambeets: “Dat is geen journalistiek, dat is cafépraat. En als je die journalisten daarmee confronteert, dan zijn ze nog 10 centimeter groot. Dan denk ik: wees nu ook een vent!”

Maar zoals we het van Wilmots gewoon zijn, wankelt hij geen moment: “Een paar journalisten proberen mij weg te krijgen als bondscoach. Maar hoe meer ze proberen, hoe langer ik zal blijven. Ik heb een contract tot 2018 en ik zal nooit uit mezelf opstappen. Als de bond me ontslaat, moet ik gaan. Maar anders ga ik door, met de ploeg.”

Een integrale (zij het nog niet volledige afgewerkte) versie van de documentaire is voor persvisie beschikbaar op het Persportaal van VRT Communicatie. Zowel deze perstekst als de documentaire staan onder embargo tot maandagochtend.

Karakters is een programma van deMENSEN voor Canvas

Karakters: maandag 22 december om 20.40 u op Canvas.