Ibbe Daniëls: Sam & John

Sam is 92 jaar en de buurman van cineaste Ibbe Daniëls. Sam kan heel goed opschieten met John, de zoon van Ibbe, die 80 jaar jonger is dan hij. De twee hebben één grote gedeelde passie, en dat is voetbal. Vaak wipt John de haag over om dan samen met de buurman over voetbal te babbelen. In deze documentaire neemt John buurman Sam mee naar zijn eigen voetbalclub om de hoek. Het werd een portret van twee ver uit mekaar liggende generaties en hoe die omgaan met een snel veranderende woonomgeving.
Ibbe Daniëls regisseerde zeer uiteenlopende programma’s zoals Wauters Vs Waes, People of Tomorrow en afleveringen van Belpop. Maar het liefst van al maakt ze frisse, eigenzinnige documentaires die balanceren op de grens met fictie. Ibbe Daniëls zoomt graag in op haar eigen omgeving om daar op zoek te gaan naar mooie verhalen. En dat heeft ze ook gedaan voor deze mini-documentaire.

Leen Van Rompaye: M’n Moeder

Tim, de broer van regisseur Leen Van Rompaye, was twee toen hij een ongeval kreeg. Hij liet de hand van z’n moeder los, liep de straat op en werd aangereden door een auto. Voor de ogen van zijn moeder. Sindsdien is hij zwaar gehandicapt. Zoiets komt erg hard aan, maar het is ondertussen wel al 30 jaar geleden. Het ongeval en de zware handicap van haar broer waren al lang geen issue meer voor Leen. Tot nu. Want nu hebben haar kinderen, een tweeling, exact dezelfde leeftijd als Tim toen die z’n ongeval kreeg. En door zelf moeder te worden, beseft Leen nu pas wat haar moeder destijds moet gevoeld hebben. Deze documentaire werd een ode aan haar moeder, een uitzonderlijk moedige vrouw.

Leen Van Rompaye werkt al 15 jaar bij de VRT. Eerst als redacteur bij Canvas en de Nieuwsdienst, later als regisseur bij onder meer De rode loper en Voor hetzelfde geld. Vandaag werkt ze vooral voor het Eén- programma Weg zijn wij. Zelf is Leen nog altijd helemaal weg van haar tweeling, die nu zo’n twee jaar geleden geboren werd.

Louk Voncken: Geen paniek!

Louk Voncken wil met deze documentaire in 7 minuten de wereld redden. Zodat er tijd vrij komt om weer met écht belangrijke dingen bezig te zijn, zoals Chinees leren en het heelal verder verkennen. Zijn korte verkenning van de grote wereldproblematiek brengt ons onder meer langs Midas Dekkers en Alicja Gescinska. En ook fruit speelt een belangrijke rol als het over wereldvrede gaat…

Louk Voncken werd geboren in Nederland, studeerde film in Genk en legde zich daarna vooral toe op de productie van videoclips en documentaires. Tegenwoordig vind je hem vooral bij Canvas.be.  Binnenkort wordt hij voor de eerste keer vader, maar hij maakt zich daar een beetje zorgen over. Gelukkig heeft hij een erg ambitieus plan klaar, zoals blijkt in zijn documentaire.

Dominique Deruddere: An Angel in LA

Dominique Deruddere heeft twee zonen: de oudste heet Vic en die wil graag cameraman worden en de jongste heeft Louis, en die wil graag componist worden. En toen Dominique de vraag kreeg van Canvas om een korte documentaire te maken dacht hij meteen: waarom er geen familieproject van maken? Ook al omdat zijn vrouw Lorette met plezier de productie van zo’n projecten op zich neemt. Hun korte documentaire gaat over een Belg – Pierre ‘Padoum’ Vuerings - die vlak bij hen om de hoek woont in Los Angeles. Hij woont al 36 jaar in LA en leidt een zeer kleurrijk leven. Het werd een portret van een man die van mensen helpen zijn voornaamste hobby heeft gemaakt…

Geen haar op zijn hoofd dat er ooit aan twijfelde: Dominique Deruddere moést en zou filmregisseur worden. Hij kwam amper boven zijn schoolbank uit, toen hij al zijn eerste film in mekaar stak. Later volgden onder meer Crazy Love (1987), Wait Until Spring, Bandini (1989), Suite 16 (1994) en Iedereen beroemd! (2000). Die laatste film bracht hem naar Los Angeles voor de Oscar-uitreikingen. De Oscar voor Beste Buitenlandse Film won hij toen niet, maar hij vond in LA wel een nieuwe thuis én het onderwerp van zijn korte documentaire voor 4 x 7.

Kort en goed

4 X 7 brengt documentaires over onderwerpen die de makers nauw aan het hart liggen. Het zijn telkens dwingende verhalen die de regisseurs om een of andere reden moéten vertellen. Het gaat over dingen die hen intrigeren, ontroeren, inspireren of ergeren. De vorm waarin die verhalen worden verteld is documentair, maar zonder vast format.

Zo worden die korte verhalen telkens een expressie van de makers zelf, van hun verhaal én hun manier van vertellen. Elke maker krijgt maar één kans om een documentaire te maken voor 4 x 7. Het zijn dus allemaal andere namen dan in de eerste reeks. Het moet dus meteen goed zijn, én kort. Zo'n 7 minuten-documentaire biedt een regisseur de mogelijkheid zich als maker te onderscheiden. In de beperking toont zich ten slotte de meester.

Elk verhaal wordt voorafgegaan door een korte inleiding door de makers zelf, waarin ze aangeven waarom ze deze film moesten maken. Die inleiding verduidelijkt hun motivatie en zorgt voor een snelle omkadering van het verhaal. Nieuw in de tweede reeks is dat Ayco Duyster voortaan elke maker kort voorstelt (buiten beeld).

Diversiteit

Er zijn zeven nieuwe afleveringen met in totaal dus 28 documentaires van evenveel regisseurs. De diversiteit die daaruit voortvloeit, vormt mee de kracht van het programma.

Voor Canvas is 4 x 7 een gelegenheid om het enorme potentieel aan audiovisueel talent in Vlaanderen te laten floreren: zowel mannelijke als vrouwelijke reporters, autochtoon of allochtoon, met aandacht voor gevestigde waarden en aanstormend talent. Het is dé manier om het documentaire genre op een permanente manier in het daglicht te stellen.

Een productie van De Chinezen en Canvas in samenwerking met het VAF.