Het leven in kleur - Aflevering 1

Karine Claassen praat met tientallen mensen van kleur over het racisme dat zij meemaken. Als kind werd haar nochtans altijd op het hart gedrukt: ‘Racisme? Zwijg daarover, dan waait het wel over.’ Niet dus. 

Prof. Dr. Olivia U. Rutazibwa, docent en onderzoeker Internationale Politiek: ‘Het gekke is dat het taboe om racisme te bespreken zowel in de witte meerderheid zit als bij heel veel mensen die zelf een migratieachtergrond hebben.’ 

Karine wil weten hoe dat komt. De schroom die ze voelt om over racisme te praten, wil ze eindelijk doorbreken. Ze wordt binnen enkele maanden voor het eerst moeder, dus het is tijd om te praten. Ook met haar eigen, witte partner. Ook zij hebben er samen nooit eerder over gesproken.

Samen met experts en andere ouders heeft Karine openhartige gesprekken over de impact van jeugdtrauma’s en hoe ze het voor hun kinderen anders zien. Wat is de impact van het verleden op haar generatie? En zal het anders zijn voor de volgende generatie, voor de kinderen?

Lieve, moeder van Finn & Sun: ‘Je probeert in te blenden met je witte kant maar je blijft altijd met een leegte achter, iets wat je gewoon niet kent, terwijl het wel een deel van jou is. Ik begon heel hard te worstelen met mezelf. Ik wou niets weten van die Afrikaanse kant, wou zo weinig mogelijk naar mijn moeder gaan. Het is pas goed gekomen door zelf mama te worden en te voelen dat ik niet hetzelfde wil voor mijn kinderen.’ 

Christa, moeder van Maxim en Laurent: ‘Geef ik de kinderen de naam van de vader of niet? Voor mij was dat een heel groot obstakel. Ik wou mijn kinderen meer kansen bieden in het leven. Met een vreemde achternaam wist ik dat mensen al een oordeel zouden klaar hebben vooraleer Laurent en Maxim konden zijn wie ze zijn, op een sollicitatie bijvoorbeeld. Met mijn naam zou dat veel minder problemen geven.’