Aflevering 1 – zondag 29 oktober

Sofie Peeters: The Road to Motherhood

Er wordt vaak verteld over de roze wolk na een bevalling, over het pure gelukzalige gevoel dat de kersverse moeder overvalt. Maar de bevalling van Sofie Peeters verliep helemaal niet zo vlot en de befaamde roze wolk bleef uit. Sofie had het gevoel dat de geboorte van haar dochter in de kraamkliniek heel gemedicaliseerd, geforceerd en routineus gebeurde. Ze ging op onderzoek en ontmoette heel wat moeders die ook zo’n minder fijne ervaring hadden gekend. In The Road to Motherhood vertellen drie van die vrouwen over hun bevalling, waar ze zelf veel te weinig deel van waren, waarbij dingen boven hun hoofd werden beslist en hun kind als een klinisch product op de wereld werd gezet.

Sofie Peeters maakte in 2012 furore met haar afstudeerproject Femme de la rue, een documentaire over dagdagelijkse seksuele intimidatie van jonge vrouwen op straat in Brussel. Later werkte ze als regisseur voor Koppen en Iedereen beroemd en momenteel als videoreporter voor De Standaard Online.

Isabel Junius: What happened to you John?

In haar studententijd in Leuven was Isabel Junius goed bevriend met John, een Ier die er filosofie studeerde. Na zijn studies in Leuven verloren ze elkaar uit het oog. Jaren later ging Isabel al googelend op zoek naar informatie over haar vroegere vriend. Wat ze toen ontdekte, deed haar schrikken. De intelligente, grappige en veelbelovende jongeman bleek in de criminaliteit te zijn beland. Ze ging hem opzoeken in Dublin om zijn verhaal te horen. Het resultaat zien we in What happened to you John?

Isabel Junius is documentairemaakster bij Canvas, maar daarvoor werkte ze ook als reporter en (eind)redacteur voor Ketnet, Eén en NCRV. Voor Canvas maakte ze de eerder dit jaar uitgezonden reeks Weduwen na de val, met Peter Verlinden. Daarnaast werkte ze onder meer ook mee aan Publiek geheim en Triq Slama Mohamed, Reis in vrede, een tweeluik over de Marokkaanse Antwerpenaar Mohamed Zoubir Abdeslam, een pionier binnen de Marokkaanse migratie van de jaren ’60.

Leander Verdievel: TAC

De TAC is de Tieltse Automobielclub. De jaarlijkse TAC-rally is wereldberoemd in Tielt en wijde omgeving. Naast topracers doen er ook altijd amateurploegen mee. Leander Verdievel is afkomstig uit Tielt en gaat al van kleins af naar de rally. Hij is vooral gefascineerd door de amateurpiloten, mannen die met onvoorstelbaar veel goesting achter het stuur van hun auto kruipen. Helaas zijn die amateurs met uitsterven bedreigd. In TAC maakt hij een portret van zo’n typische deelnemer vol passie en overgave voor de sport.

Leander Verdievel is een West-Vlaming die geamuseerd naar zichzelf en naar de wereld kijkt en daar televisie over maakt. Het voorbije jaar schreef hij de fictiereeks Gevoel voor tumor, die in 2018 op Eén te zien is. Voordien maakte hij reportages voor heel uiteenlopende programma’s zoals Iedereen beroemd, Man over woord en Zonde van de zendtijd.

Ilona Dumoulin: Brief aan mijn broer

De broer van Ilona Dumoulin stapte enkele jaren geleden uit het leven. Zijn bed was netjes opgemaakt en hij had er enkele voorwerpen op gelegd die antwoorden moesten bieden op de vraag waarom hij die keuze had gemaakt. In de documentaire Brief aan mijn broer toont Ilona hoe haar moeder, vader en zijzelf ieder op hun eigen manier omgaan met het verlies, en hoe ze de herinneringen proberen te bewaren en te koesteren.

Ilona Dumoulin maakte een heel erg persoonlijk eindwerk als afstudeerwerk voor het Ritcs. Haar documentaire voor 4 x 7 is hermontage van die film. Sinds kort werkt Ilona voor Iedereen beroemd, meer bepaald aan de rubriek De stamboom.

Aflevering 2 – zondag 5 november

David Verhaeghe: Rasmus en ik

David Verhaeghe heeft zich altijd slecht gevoeld over een heel hechte vriendschap van vroeger die verwaterd is. De vriend in kwestie, Rasmus, hield er wat andere ideeën op na en koos voor een meditatieve alternatieve manier van leven. Voor zijn korte documentaire Rasmus en ik heeft David zijn vriend weer opgezocht om zich te verdiepen in zijn wereld en na te gaan waarom hun vriendschap niet meer is wat ze geweest is.

David Verhaeghe werkt sinds 1999 als regisseur bij de VRT. Hij regisseerde er voor Canvas programma’s als Belpop, Publiek geheim en Off the Record. Vorig jaar maakte hij zijn eerste eigen documentaire: My Ras Tafari Roots, waarin hij trachtte te achterhalen of hij werkelijk familie is van de legendarische Ethiopische keizer Haile Selassie? Maar in zijn korte documentaire voor 4 x 7 gaat hij gewoon op bezoek bij een goeie vriend uit het verleden.

Diego Nurse: Mooi Missi

Diego Nurse komt uit Suriname en daar is een andere geaardheid dan hetero zeer uit den boze. Zijn eigen neef, met wie hij een hechte band had, kwam uit de kast en daardoor nam Diego afstand. Hij heeft na een tijd toch opnieuw contact opgenomen en leerde zo ook een vriend van zijn neef kennen die transgender is. Mooi missi vertelt op vormelijk eigenzinnige manier het verhaal van een man die een vrouw werd, met de vooroordelen, de pijn en de bevrijding die daarmee gepaard gingen.

Diego Nurse is jonge regisseur uit het Gentse, geboren in Suriname en opgegroeid in Amsterdam. Hij studeerde aan de MAD-faculty in Genk en Luca-School of Arts in Brussel.  Diego is ondertussen afgestudeerd en maakte net de erg persoonlijk documentaire Hugs and Hurricanes, die in september in première ging op het Filmfestival van Oostende.

Steven Dhoedt: Strangers

Tijdens een verblijf in Tokio in 2010 ontmoette Steven Dhoedt een groep veertigers en vijftigers die al dertig jaar lang elke zondag samenkomen in een park om daar hun grootse passie te beleven: dansen op rock-’n-roll. Hij vond dat zo fascinerend dat hij jaren later besloot om hen weer op te zoeken en hen te portretteren in de korte documentaire Strangers.

Steven Dhoedt verhuisde op zijn achttiende naar Hong Kong, waar hij jaren werkte en ervaring opdeed als regisseur en producer. Vorig jaar won hij op het documentaire filmfestival Docville de prijs voor de Beste Belgische documentaire met Reach for he Sky, over het harde onderwijssysteem in Zuid-Korea. Hij was ook producent van The Sound of Belgium, over Belgische Dance-muziek, en Exprmntl, over het gelijknamige legendarische festival van de experimentele film in Knokke. Deze laatste film is op zondag 22 oktober te zien op Canvas.

Frank Van Passel: Vriendelijk vuur

Frank Van Passel is al jaren gefascineerd door een bombardement in Mortsel tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 5 april 1943 kwamen daar In een paar minuten tijd 936 mensen om, onder wie 209 kinderen. Het waren kansloze slachtoffers van een onnauwkeurig Amerikaans bombardement op een  Duitse fabriek. Voor de documentaire Vriendelijk vuur ging hij praten met een vrouw die het bombardement meemaakte als kind en het tot in de kleinste details kan navertellen. Een aanklacht tegen de ‘collateral damage’ bij burgers tijdens oorlogen van alle tijden en op alle plaatsen.

Frank Van Passel is een grote meneer in de Belgische Cinema. Hij regisseerde onder andere de films Manneken Pis en Villa des Roses, én de fictiereeksen Terug naar Oosterdonk en De Smaak van De Keyser. Zijn films ontvingen meerdere internationale bekroningen. Maar Frank is ook producent en mede-oprichter van het internationale productiehuis Caviar met vestigingen in Brussel, Parijs, Londen, New York en LA. Maar blijkbaar houdt hij ook nog van het kleinere werk…

Kort en goed

4 X 7 brengt documentaires over onderwerpen die de makers nauw aan het hart liggen. Het zijn telkens dwingende verhalen die de regisseurs om een of andere reden moéten vertellen. Het gaat over dingen die hen intrigeren, ontroeren, inspireren of ergeren. De vorm waarin die verhalen worden verteld is documentair, maar zonder vast format.

Zo worden die korte verhalen telkens een expressie van de makers zelf, van hun verhaal én hun manier van vertellen. Elke maker krijgt maar één kans om een documentaire te maken voor 4 x 7. Het zijn allemaal andere namen dan in de vorige reeksen. Het moet dus meteen goed zijn, én kort. Zo'n 7 minuten-documentaire biedt een regisseur de mogelijkheid zich als maker te onderscheiden. In de beperking toont zich ten slotte de meester.

Elk verhaal wordt voorafgegaan door een korte inleiding door de makers zelf, waarin ze aangeven waarom ze deze film moesten maken. Die inleiding verduidelijkt hun motivatie en zorgt voor een snelle omkadering van het verhaal.

Diversiteit

Er zijn zeven nieuwe afleveringen met in totaal dus 28 documentaires van evenveel regisseurs. De diversiteit die daaruit voortvloeit, vormt mee de kracht van het programma.

In de achtste aflevering mogen Bent Van Looy, Alicja Gescinska, Michaël Pas en Kathleen Cools hun persoonlijke keuze maken uit die 28 nieuwe documentaires.

Voor Canvas is 4 x 7 een gelegenheid om het enorme potentieel aan audiovisueel talent in Vlaanderen te laten floreren: zowel mannelijke als vrouwelijke reporters, autochtoon of allochtoon, met aandacht voor gevestigde waarden en aanstormend talent. Het is dé manier om het documentaire genre op een permanente manier in het daglicht te stellen.

Doc 7

De vier reportages samen vormen het wekelijkse magazine, als geheel te zien op Canvas en vrtnu.be. Daarnaast krijgen de afzonderlijke documentaires een plaats in het online-luik Doc 7 op canvas.be. Daar zijn alle reportages samengebracht, ook die van de eerste twee reeksen. Je kan ze opzoeken en (her)bekijken op titel en op datum.