Terug naar Damascus in 4 x 7

Heleen Declercq: Thomas

Heleen Declercq heeft een grote familie en keek als kind op naar haar oudere neven en nichten. Het viel haar ook op dat haar neef Thomas, die een mentale beperking heeft, zich anders ontwikkelde dan zij. Die vaststelling probeert ze te vatten in haar documentaire Thomas door samen met hem op bezoek te gaan bij zijn drie broers die elk op een kantelpunt in hun leven staan: de ene verhuist, de andere heeft een nieuwe job en de derde kreeg net een kindje. Thomas kan veel van die dingen niet doen, ook al droomt ook hij daarvan. 

Heleen Declerq is nog maar 22 jaar oud, maar ze heeft al bijna een leven lang ervaring met camerawerk. Van kindsbeen af kijkt ze het liefst naar de wereld door een foto of filmlens. Het is dus niet echt verwonderlijk dat ze pas afstudeerde als documentairemaakster aan het Ritcs. Heleen voelt zich het meest aangetrokken tot menselijke en sociale onderwerpen. Voor haar documentaire in 4 x 7 gebruikt ze die nieuwsgierige sociale blik om binnen te kijken in haar eigen familie...

Marieke Van Cauwenberghe: Terug naar Damascus

Iedereen kent Syrië door de oorlog. In het nieuws horen en zien we bijna dagelijks berichten over de bombardementen, de folteringen, het geweld,… In Terug naar Damascus wil Marieke Van Cauwenberghe ons het Syrië laten zien van voor de oorlog. In 2009 heeft zij een jaar in Damascus gestudeerd en aan de universiteit leerde ze Aziz kennen. ze raakten goed bevriend en voor haar vertrek besloot ze hem te interviewen. Haar plan was om hem 10 jaar later opnieuw op te zoeken en te zien hoe het hem was vergaan. Maar toen brak de oorlog uit en Marieke is nooit meer teruggekeerd naar Damascus. Onlangs is ze erin geslaagd om Aziz opnieuw te ontmoeten en daarover gaat haar documentaire

Marieke Van Cauwenberghe houdt van vreemde talen en culturen. Dat voerde haar via de Latijn-Griekse humaniora naar de Arabistiek en Islamkunde. Na haar universitaire studies woonde ze een jaar lang in Damascus om er een beter inzicht te krijgen in de Arabische wereld. Een vijftal jaar geleden begon ze als journaliste op de VRT Nieuwsdienst en nu hoor je haar bijna dagelijks als nieuwslezer op de radio.

Anouk Fortunier: Joris

Joris werd op zijn achttiende gediagnosticeerd als ‘psychotisch’. Regisseur Anouk Fortunier leerde hem via via kennen en was eigenlijk altijd al gefascineerd door zijn bijzondere kijk op de dingen en op het leven. Anouk: “Op een gegeven moment liep ik tijdens de draaiperiode met Joris door het centraal station, door die lange gang en ik vroeg mij echt af van ‘wie is er eigenlijk gek? Wie is er gestoord?’ Is het Joris omdat hij met vogels praat of zijn het al die mensen die hier voor zicht uitstarend naar hun werk gaan? Dat is iets wat mij heel erg boeit: wat is onze kijk op normaliteit en wie is er normaal en wie is er niet normaal?”

Enkele jaren geleden studeerde Anouk Fortunier af aan de filmschool Sint Lucas in Brussel.  Haar autobiografische kortfilm Drôle d’Oiseau was zo straf dat hij op nationale en internationale filmfestivals meerdere malen in de prijzen viel. Mentale gezondheid is voor haar een terugkerend thema. Wie is er eigenlijk gek? De mensen die dagelijks met de stroom meelopen en geleefd worden of zij die hiervan afwijken? Van het VAF kreeg ze alvast een wildcard, maar eerst maakte ze voor Canvas háár persoonlijke 7 minuten.

Eva Küpper: Danse Danse

In Dansse Danse toont Eva Küpper de energieke en tegelijk intieme magie van het dansen aan de hand van een portret van Nastasia.  Eva leerde haar zeven jaar geleden leren kennen op een dansfestival en dat was een heel bijzondere ervaring: “Het is een uniek fenomeen want mensen van over heel Europa gaan er naartoe om met elkaar te dansen. Ze  kennen elkaar vaak niet en het is vrij indrukwekkend om jezelf dan zo te geven. Tegenwoordig zitten wij allemaal achter ons eigen schermpje en op social media en zijn we vergeten hoe dat we echt moeten connecteren met iemand. Bij die dansen komen mensen samen voor drie of vijf minuten en ze delen een heel intiem moment. Nadien gaan ze weer elk hun eigen weg en dat is voor mij iets enorm ontroerends en iets heel mooi. Nastasia belichaamt voor mij heel dat gedachtegoed en de magie van die wereld. In Danse Danse volgt ze Nastasia langs dansfeesten en interviewt ze haar over haar manier van leven.

Eva Küpper is een voltijds documentairemaakster en geeft les aan filmstudenten. Identiteit fascineert haar mateloos en is de rode draad doorheen haar werk. In haar veelbekroonde afstudeerproject ‘What’s in a name’ maakte ze een intiem portret over een New Yorkse body art performer. En in ‘Gardenia, Before the Last Curtain Falls’ volgde ze een aantal oudere showqueens en transseksuelen. Voor haar 4 x 7-documentaire, dompelde ze zich onder in de wondere wereld van de dans…  

Kort en goed

4 X 7 brengt documentaires over onderwerpen die de makers nauw aan het hart liggen. Het zijn telkens dwingende verhalen die de regisseurs om een of andere reden moéten vertellen. Het gaat over dingen die hen intrigeren, ontroeren, inspireren of ergeren. De vorm waarin die verhalen worden verteld is documentair, maar zonder vast format.

Zo worden die korte verhalen telkens een expressie van de makers zelf, van hun verhaal én hun manier van vertellen. Elke maker krijgt maar één kans om een documentaire te maken voor 4 x 7. Het zijn allemaal andere namen dan in de vorige reeksen. Het moet dus meteen goed zijn, én kort. Zo'n 7 minuten-documentaire biedt een regisseur de mogelijkheid zich als maker te onderscheiden. In de beperking toont zich ten slotte de meester.

Elk verhaal wordt voorafgegaan door een korte inleiding door de makers zelf, waarin ze aangeven waarom ze deze film moesten maken. Die inleiding verduidelijkt hun motivatie en zorgt voor een snelle omkadering van het verhaal.

Diversiteit

Er zijn zeven nieuwe afleveringen met in totaal dus 28 documentaires van evenveel regisseurs. De diversiteit die daaruit voortvloeit, vormt mee de kracht van het programma.

In de achtste aflevering mogen Bent Van Looy, Alicja Gescinska, Michaël Pas en Kathleen Cools hun persoonlijke keuze maken uit die 28 nieuwe documentaires.

Voor Canvas is 4 x 7 een gelegenheid om het enorme potentieel aan audiovisueel talent in Vlaanderen te laten floreren: zowel mannelijke als vrouwelijke reporters, autochtoon of allochtoon, met aandacht voor gevestigde waarden en aanstormend talent. Het is dé manier om het documentaire genre op een permanente manier in het daglicht te stellen.

Canvas.be

De vier reportages samen vormen het wekelijkse magazine, als geheel te zien op Canvas en vrtnu.be. Daarnaast krijgen de afzonderlijke documentaires een plaats in het online-luik op canvas.be. Daar zijn alle reportages samengebracht, ook die van de eerste twee reeksen. Je kan ze opzoeken en (her)bekijken op titel en op datum.