Waarom wachten - Karine Claassen praat met bekende mensen over de band tussen ouder en kind

28 maart 2023 - De band tussen ouder en kind is heel bijzonder. Meestal liefdevol, soms beschadigd, maar altijd onvoorwaardelijk. Het is een liefde die zo sterk is dat ze vaak onuitgesproken blijft. Omdat de juiste gelegenheid zich niet voordoet, omdat het raar zou aanvoelen, omdat we het vanzelfsprekend vinden. We gaan er gemakshalve van uit dat niet alles altijd benoemd hoeft te worden. Want we weten toch wel dat we elkaar graag zien, zeker?

Karine Claassen, zelf onlangs voor het eerst moeder geworden, vroeg zich af wat er zou gebeuren als we het wél zouden benoemen. Als we echt tegen elkaar zouden zeggen wat we voor elkaar betekenen. Want waarom zou je wachten om met je ouders of kinderen te praten over de dingen die er echt toe doen?

Daarom gaat Karine in Waarom wachten praten met zes duo’s van telkens een bekende persoon en diens moeder, vader, zoon of dochter:

• actrice Tine Embrechts en vader Rob
• premier Alexander De Croo en moeder Françoise
• artiest Daan Stuyven en moeder Monique
• tv-maker Danira Boukhriss Terkessidis en vader Houssein
• acteur/regisseur Jeroen Perceval en moeder Veerle
• artieste Charlotte Adigéry en moeder Christiane

De gesprekken tussen ouders en kinderen zorgen voor spannende, emotionele, maar ook grappige momenten. Herkenbaar, maar ook onverwacht.

Waarom wachten is een productie van Panenka voor Canvas.

Waarom wachten: vanaf dinsdag 18 april om 21.20 u. op Canvas en VRT MAX

(lees verder onder de video)

“De verhalen zijn herkenbaar, ontroerend, hilarisch en geven mij vooral zin om mijn moeder op te bellen en te zeggen “mamaatje, kom we gaan wandelen.”
​Karine Claassen

“Sinds ik mama ben geworden, is de manier waarop ik naar ouders en kinderen kijk totaal veranderd”, aldus Karine Claassen. “We zijn allemaal een kind van iemand en dat heeft per definitie een impact op wie wij zijn. Ik ben heel dankbaar voor al deze mensen die ervoor open stonden om over zo’n intieme maar essentiële relatie te babbelen. De verhalen zijn herkenbaar, ontroerend, hilarisch en geven mij vooral zin om mijn moeder op te bellen en te zeggen “mamaatje, kom we gaan wandelen.”

Veel vragen

Karine zoekt de zes bekende mensen thuis op en stelt hen honderduit vragen over de band die zij hebben met een van hun ouders of kinderen: Hoe hard lijken jullie op elkaar? Waarover vraag je raad aan je moeder? Zijn er dingen waarover jij en je vader het wellicht nooit eens zullen zijn?

Daarna gaat ze op bezoek bij de ouder of het kind in kwestie, om ook te peilen naar hun kant van de relatie: Heb je ooit het gevoel gehad dat je je dochter teleurgesteld hebt? Stel dat je zou weten dat je nog één gesprek ooit kunt hebben met je zoon, wat zou je hem dan zeggen?

Een paar dagen later spreekt Karine met ouder en kind samen af in een rustig natuurgebied om de twee samen een lange wandeling te laten maken. Omdat mensen altijd andere gesprekken voeren als ze wandelen. Tijdens die wandeling speelt Karine via een oortje fragmenten af uit de individuele gesprekken die ze vooraf met ouder en kind had gehad.

Zo ontdekken ouder en kind wat ze over elkaar en over hun relatie te vertellen hadden. Vaak zijn dat dingen die ze elkaar nooit eerder hebben gezegd of gevraagd. Omdat die onderwerpen nu eenmaal zelden ter sprake komen. Omdat het leven in de weg zit.

Een lach en een traan

De gesprekken leveren spannende momenten op. Wanneer vader Rob Embrechts zijn dochter Tine tegen Karine hoort zeggen: ‘Hij gaat niet blij zijn dat ik dit vertel, maar ik ga het toch doen…’, dan moet zijn oude vaderhart wel een paar tellen overslaan.

Gelukkig wordt er ook vaak gelachen, omdat de duo’s die Karine heeft ontmoet, zonder uitzondering heel graag in elkaars gezelschap vertoeven. En uiteraard is het ook vaak emotioneel. Want zelfs al wíst je het onbewust wel, het raakt je sowieso als je je zoon hoort zeggen dat hij je doodgraag ziet en bang is om je ooit te moeten afgeven. Of als je moeder zegt dat ze wel kan janken als ze jou met jouw eigen kinderen bezig ziet, omdat ze zo fier is op wat voor fantastische papa jij bent.

En als kijker kun je niet anders dan nadenken over de relatie met je eigen ouders of kinderen en denken: misschien moeten we eens gaan wandelen…

Aflevering 1: Tine Embrechts en haar vader Rob
​dinsdag 18 april

“Wij hebben een heel open opvoeding gehad: ze hebben ons vrij gelaten, we hebben mogen doen wat we willen, maar ze zijn wel altijd blijven zorgen.”
​Tine Embrechts

Actrice Tine Embrechts heeft naar eigen zeggen een perfecte jeugd gehad. Maar toen ze dezelfde omstandigheden probeerde te creëren voor haar eigen kinderen, bleek dat moeilijker dan gedacht. Ze vraagt zich af hoe het mogelijk is dat haar vader Rob te allen tijde zo’n contente mens is. Ook al gaan Tines ouders naar de 80, toch blijven ze heel intens voor hun kinderen en kleinkinderen zorgen. Wordt het niet stilaan tijd om de rollen eens om te draaien? En kun je ook te véél voor iemand zorgen?

Tine Embrechts: “Wij hebben een heel open opvoeding gehad: ze hebben ons vrij gelaten, we hebben mogen doen wat we willen, maar ze zijn wel altijd blijven zorgen. Ik denk dat onze papa tot tien jaar geleden nog mijn boekhouding deed en checkte of alles van de verzekeringen in orde was. Dat is heel schoon, maar ik voel de laatste jaren wel dat ik meer en meer zeg: Dat hoeft niet meer, papa. We kunnen het wel. En als we het niet kunnen, dan is het ook niet erg.”

Rob Embrechts: “Dat is het gekke: het leven is eindig, dat weten we, maar zolang je gezond bent, voel je dat amper. Maar tegelijk, je mag toch niet beginnen te leven, denkende van: Oei oei, morgen is het einde daar. Want dan begin je wat vandaag is toch helemaal te verknoeien?”

Aflevering 2: Alexander De Croo en zijn moeder Françoise
​dinsdag 25 april

“Dat je je ouders op een bepaald moment gaat verliezen, dat is iets zeer moeilijks.”
​Alexander De Croo

Premier Alexander De Croo heeft uiteraard een propvolle agenda. Zijn moeder Françoise begrijpt maar al te goed dat hij niet zo veel tijd heeft voor haar. Ook al wonen ze naast elkaar, toch zien ze elkaar weinig en Françoise mist haar zoon. Alexander is pas geboren na veertien jaar huwelijk en Françoise is nooit gelukkiger geweest in heel haar leven. Het idee dat zijn moeder er op een bepaald niet meer zal zijn, daar wil Alexander liefst niet over nadenken.

Françoise Desguin: “Ik zou gelukkig zijn mocht hij een beetje meer komen, maar ik begrijp dat hij niet veel tijd heeft. En ik bewonder dat hij, met zijn functie, nog de tijd vindt om te komen fietsen met zijn kinderen, of af en toe paard te rijden. Dan kan ik toch niet verwachten dat hij hier uren met mij komt babbelen?”

Alexander De Croo: “Dat je je ouders op een bepaald moment gaat verliezen, dat is iets zeer moeilijks. En we hebben, denk ik, allemaal de neiging om dat weg te duwen. Natuurlijk heb ik mijn gezin en vrienden en zo, maar je ouders verliezen, dat zijn in mijn ogen toch twee onvoorwaardelijke bondgenoten, twee onvoorwaardelijke steunpilaren die opeens weg zijn. Ik heb daar wel schrik van.”

Aflevering 3: Daan Stuyven en zijn moeder Monique
​dinsdag 2 mei

“Als je zelf papa wordt, dan snap je meteen met terugwerkende kracht ook veel beter hoe je ouders werken."
​Daan Stuyven

Artiest Daan is de jongste van vijf kinderen. Vader Jef was kunstschilder en moeder Monique had het druk met haar eigen interieur- en designzaak, om brood op de plank te brengen. Nu zoveel jaren later vraagt Monique zich af of ze er wel genoeg geweest is voor haar kinderen. Na dertig jaar opnieuw en opnieuw proberen, nam Monique de moeilijke beslissing om thuis weg te gaan. Ze wachtte tot Daan zestien was. Maar had ze wel zo lang moeten wachten?

Daan: “Tot je zelf een kind krijgt, denk je dat je moeder gewoon je moeder is. Dat is een wetmatigheid met een gigantisch werkboek erbij, van wat dat allemaal moet inhouden. Neen. Dat is gewoon een meisje dat groot geworden is, dan een vrouw geworden is, en dan een moeder, en dat zo goed mogelijk gedaan heeft. Maar je ouders zijn vooral op de eerste plaats mensen.”

Monique Dublet (moeder van Daan): “De liefde van Daan voor zijn kinderen, daar zou ik van janken. Zo mooi vind ik dat. Natuurlijk, wat hij gerealiseerd heeft met zijn muziek, daar ben ik ook heel trots en heel blij om. Maar je carrière, die vliedt weg. Die markeert je wel, maar graag zien: dat maakt je tot mens. En dat is de beste eigenschap die je kunt bedenken, vind ik.”

Aflevering 4: Danira Boukhriss Terkessidis en haar vader Houssein
​dinsdag 9 mei

“‘Mijn ouders, die een andere generatie zijn, die zestigers zijn, zijn de meest open-minded mensen die ik ken."
​Danira Boukhriss Terkessidis

Tv-maker Danira Boukhriss is enig kind. Toen ze vijf was, scheidden haar ouders, maar ze bleven wel zo goed bevriend dat Danira zich heel haar jeugd lang heeft afgevraagd waarom ze dan niet bij elkaar waren gebleven. Danira is een open boek voor haar vader, maar omgekeerd deelt hij zelden zijn gevoelsleven. Toch zit ze met een vraag, maar ze durft ze niet goed te stellen uit schrik dat ze misschien te pijnlijk is.

Danira Boukhriss Terkessidis: “Je hebt je ouders toch altijd nodig. Kan ik meer alleen nu? Misschien. Maar ik zal hem altijd nodig hebben, want ik merk dat ik nog heel vaak naar hem bel of met hem afspreek als ik ergens mee zit.”

Houssein Boukhriss: “Ik ben niet iemand die zijn problemen met andere mensen deelt. Ik word nog zieker als ze rondom mij zitten en medelijden tonen. Dat is mijn ding niet. En Danira is bezorgd. Maar terecht, hoor. Die zou hier ook meteen staan. Daarom bel ik niet.”

Aflevering 5: Jeroen Perceval en zijn moeder Veerle
​dinsdag 16 mei

“Ik denk dat mijn moeder gênant trots is.”
​Jeroen Perceval

Acteur/regisseur Jeroen Perceval is papa en pluspapa en heeft een bed waar zijn hele gezin in kan. Hij noemt zijn moeder 'een baken van licht'. Dat is ze altijd geweest, ook al was dat vaak bijzonder moeilijk, want in zijn tienerjaren worstelde Jeroen met een zware drugsverslaving. Veerle deed wat ze kon om haar zoon te helpen, tot ze besefte dat ze net het tegenovergestelde moest doen.

Jeroen Perceval: “De band met je ouders bepaalt heel erg het pad van je leven. Daar begint alles. Dat is het kristal, maar ook de modder waaruit alles is ontstaan. Ik weet dat mijn ouders sowieso hun best hebben gedaan. Die waren twintig toen ik geboren werd. Mijn moeder was nog aan het studeren. Ineens kwam er een baby. Mochten mijn ouders mij bijvoorbeeld op hun veertigste hebben gekregen, zoals ik mijn kinderen, dan zouden ze het wel anders hebben gedaan, denk ik.”

Meer info over de zesde aflevering (met Charlotte Adigéry en haar moeder Christiane) volgt later.