Wat is recht en wat is krom? Wonen langs de steenweg

In de tweede aflevering reizen we langs de typische Belgische steenwegen, langs de lintbebouwing en koterijen. Die trip toont ons de eigenwijze woonwens van de Belg en laat ons zien waar de ‘baksteen’ in onze maag vandaan komt. 

Hannes Coudenys, blogger en auteur van Ugly Belgian Houses: “Een steenweg kun je vrij snel herkennen aan de grote contrasten. Je hebt swingcafé La Palma met palmbomen ervoor. En je waant je in Mallorca, of zoiets. En dan ernaast staat de typische fermette. En daar weer naast een bouwbedrijf of een rood konijn. Het is zo herkenbaar dat het ook voelt als thuis.  Ik ben ook wel blij dat er hier een soort van vrijheid is om mooie dingen te kunnen doen. Het probleem is dat als die vrijheid er is, er ook lelijkheid van komt. Ik raad mensen aan om dat eens te doen: in plaats van in de natuur te gaan wandelen, ga gewoon een keertje naar de steenweg. De Belgische natuur.”

Geert Van Istendael, auteur en journalist: “Waar je eigenlijk woont, is in het hok achter het huis. En je bouwt dan ook zoveel mogelijk koterij erachter. België is mee gegroeid met de behoefte van de mens om in elkaar te flansen. Koterij is de metafoor van België.”

Het liefst bouwt de Belg zijn huis op een eigen stukje grond, op het platteland en ver weg van de stad. En zo bouwt men het ene huis na het andere langs de steenweg die de uitgestrekte velden nu met zijn asfalt doorklieft. Met de aanpalende gebouwen wordt zelden rekening gehouden, en de Belg bouwt halsstarrig voort aan zijn eigen cocon. De bewoners hebben een doelgerichte creativiteit ontwikkeld binnen die urbanistische chaos.

Kris Peeters, verkeersfilosoof en mobiliteitsdeskundige: “We hadden er eigenlijk een beetje een afkeer van dat anderen ons gingen zeggen hoe ons huis er moest uitzien. En dat betekent dat je soms letterlijk je eigen paradijsje gaat creëren. Met allerlei attributen. Waarbij mensen in hun eigen privé wereld, miniwereld, paradijsje, hun geluk proberen gestalte te geven. De onleefbaarheid van de weg proberen we te compenseren door beelden zoals een palmboom, een idyllisch eilandje.”